Şiir kadim dönemlerden bu yana Arap kültüründe en önemli sanat dallarından biri belki de birincisi olagelmiştir. Şiirin ve dolayısıyla şairlerin büyük bir itibar gördüğü Arap toplumunda şaire kıymet kazandıran ölçütlerden biri irticalen şiir söyleyebilmesi, muhatabına cevap verebilme yetisi ve hazırcevaplığıdır. Bir şairin başka bir şairin şiirini aynı muhteva, vezin ve kafiyede irticalen devam ettirmesi anlamına gelen icâze de kökleri Câhiliye Dönemi’ne kadar uzanan bir şairlik hüneridir. Çalışma bu nedenle şairlerde kadim dönemlerden bu yana aranan bu hünerin hususiyetlerini konu edinmekte, bir (...) meziyet olarak icâzenin şairlerde niçin bulunmasına önem verildiğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Makalede nitel araştırma yöntemlerinden belge analizi yöntemi kullanılarak icâzenin tanımı, türleri ve yöntemleri üzerinde durulmuş, verilen örneklerle bu türler arasındaki farklılıklar izah edilmiştir. Ayrıca icâzenin yine bedîhî olarak söylenen bir şiir türü olan nakîzadan, irticalen söylenmese de öncesinde söylenmiş bir şiirden daha güzelini orta koyma saikiyle yazılan muʿâraza türü şiirlerden ayrıştığı yönlerine temas edilmiştir. Şairleri icâze istemeye sevk eden sebepler örnekler üzerinden incelemeye tabi tutularak icâze türü şiirlerin bir şairin başka bir şaire meydan okuması, meydan okuma olmaksızın şairliğini sınama isteği, şiirin devamı konusunda yardım talebi veya şairlerin aralarında şaka yollu atışması neticesinde ortaya çıktığı tespit edilmiştir. Şiirinin devamını isteyen şairle (müstecîz) şiiri devam ettiren şair (mücîz) veya şairlerin söylediği beyitlerin muhteva analizi yapılarak aralarındaki farklara işaret edilmiştir. İcâze türü şiirlerde şiire ekleme yapılmasını isteyen şairle şiiri devam ettiren şairin söylediği kesitlerin aynı uzunlukta olmadığı görülmüş, bunun sonucunda muhteva, vezin ve kafiye birliğini gerektiren icâze türü şiirlerin tarafların söylediği kesitler itibariyle esnek bir yapısının olduğu sonucuna varılmıştır. Buna ilaveten bazı icâze örneklerinde vezin ve kafiyeye bağlı kalınmasına rağmen konu değişiminin meydana geldiği de tespit edilen hususlardan biri olmuştur. İki veya daha çok şairin birlikte şiir inşâd etmesi şeklinde temayüz eden icâzelerde genelde edebî bir gayenin ön planda olmadığı müşahede edilirken bazı şairler ise ekleme yaptığı beyitlerde üslup açısından son derece zengin bir anlatım örneği sergilemişlerdir. Araştırmanın vardığı sonuçlar itibariyle vurgulanması gereken bir başka husus öncesinde bir hazırlık yapmaya imkân vermemesi dolayısıyla icâze türü şiirlerin kısa şiirlerden meydana gelmesidir. Şairlerin farklı saiklerle söylemiş olduğu icâze örneklerinde vasıf, hiciv, gazel, şikâyet gibi farklı temaları işlemiş olmaları bu şiirlerle ilgili zikre değer bir başka özelliktir. Netice olarak icâze türü şiirler eskiden beri Arap toplumunda şairin gücünü ve maharetini gösteren, yaşanılan ortamın edebî zevkini yansıtan, toplumun sosyokültürel yapısına dair önemli veriler ihtiva eden bir şiir türü olarak tebarüz etmiştir. (shrink)

We consider the extension of a (strict) preference over a set to its power set. Elements of the power set are non-resolute outcomes. The final outcome is determined by an “(external) chooser” which is a resolute choice function. The individual whose preference is under consideration confronts a set of resolute choice functions which reflects the possible behaviors of the chooser. Every such set naturally induces an extension axiom (i.e., a rule that determines how an individual with a given preference over (...) alternatives is required to rank certain sets). Our model allows to revisit various extension axioms of the literature. Interestingly, the Gärdenfors (1976) and Kelly (1977) principles are singled-out as the only two extension axioms compatible with the non-resolute outcome interpretation. (shrink)

In this paper, we study the relationship between Economic Policy Uncertainty (EPU) and carbon dioxide (CO 2 ) emissions. Using an extensive dataset from 23 countries consisting of 6800 firm-year observations, we provide strong evidence that EPU increases firms’ CO 2 emissions. Our main inference is robust when using alternative measures of CO 2 emissions and EPU, alternative econometric specifications and samples, and several approaches to control for possible endogeneity. In a set of additional analyses, we first show that a (...) board’s characteristics (i.e., board gender diversity and board independence) significantly moderate the studied relationship. Second, cross-country characteristics (i.e., government effectiveness, control of corruption, and democracy) seem important in the relationship between EPU and CO 2 emissions. Our findings significantly contribute to the debate on firms’ ethical responsibility in managing climate change and CO 2 emissions. (shrink)

We consider the problem of producing an impure public good in various jurisdictions formed through the strategic decisions of agents. Our environment inherits two well-known problems: Under individual decisions, there is a tension between stability and efficiency; Under coalitional decisions, stable jurisdiction structures may fail to exist. The solution, we propose is the use of membership property rights: When a move among jurisdictions is subject to the approval of the agents whom it affects, coalitionally stable jurisdiction structures coincide with those (...) which are efficient. (shrink)

A Collective Identity Function (CIF) is a rule which aggregates personal opinions on whether an individual belongs to a certain identity into a social decision. A simple CIF is one which can be expressed in terms of winning coalitions. We characterize simple CIFs and explore various CIFs of the literature by exploiting their ability of being expressed in terms of winning coalitions. We also use our setting to introduce conditions that ensure the equal treatment of individuals as voters or as (...) outcomes. (shrink)

We identify a new monotonicity condition (called cover monotonicity) for tournament solutions which allows a discrimination among main tournament solutions: The top-cycle, the iterated uncovered set, the minimal covering set, and the bipartisan set are cover monotonic while the uncovered set, Banks set, the Copeland rule, and the Slater rule fail to be so. As cover monotonic tournament solutions induce social choice rules which are Nash implementable in certain non-standard frameworks (such as those set by Bochet and Maniquet (CORE Discussion (...) Paper No. 2006/84, 2006) or Özkal-Sanver and Sanver (Social Choice and Welfare, 26(3), 607–623, 2006), the discrimination generated by cover monotonicity becomes particularly notable when implementability is a concern. (shrink)

We consider the problem of extending a (complete) order over a set to its power set. The extension axioms we consider generate orderings over sets according to their expected utilities induced by some assignment of utilities over alternatives and probability distributions over sets. The model we propose gives a general and unified exposition of expected utility consistent extensions whilst it allows to emphasize various subtleties, the effects of which seem to be underestimated – particularly in the literature on strategy-proof social (...) choice correspondences. (shrink)

Supercommentary on Nyāyavārttikatātparyaṭīkā of Vācaspatimiśra, commentary on Uddyotakara's Nyāyavārttika, exegesis on Vātsyāyana's Nyāyabhāṣya, commentary on Gautama's Nyāyasūtra, expounding the Nyaya school in Hindu philosophy.

Study of the Prāmāṇyavāda, work on dealing with the concept of authenticity of proofs (prāmāṇyavāda) in Navya-Nyaya school in Hindu philosophy by Harirāmatarkavāgīśa, 17th century philosopher; includes complete text in Sanskrit.

Study of the Prāmāṇyavāda, work on dealing with the concept of authenticity of proofs (prāmāṇyavāda) in Navya-Nyaya school in Hindu philosophy by Harirāmatarkavāgīśa, 17th century philosopher; includes complete text in Sanskrit.

Gloss on Nyāyabhāṣya of Vātsyāyana, a commentary on Nyāyasūtra of Gautama.

Gloss on a classical work on Nyāya philosophy; includes Nyāyasūtra of Gautama.

Basic work, with commentary and supercommentary, of neo-Nyaya school in Indic philosophy; portion of Tattvacintāmaṇi dealing with the concept of authenticity of proofs (prāmāṇyavāda).

Study of Dīdhitiprakāśikā of Gadhādharabhaṭṭācārya, 17th/18th cent., commentary on Pramāṇyavāda, portion of Tattvacintāmaṇi of Gaṅgeśa, dealing with the concept of authenticity of proofs).

Supercommentary on Vātsyāyana's Nyāyabhāṣya, commentary on Nyāyasūtra of Gautama, basic work expounding the Nyaya philosophy.

Supercommentary on portion dealing with the concept of authenticity of proofs and logic (Prāmāṇyavāda) of Tattvacintāmaṇyāloka of Jayadevamiśra, commentary on Tattvacintāmaṇi, work on Navya-Nyāya by Gaṅgeśa, 13th cent.; based on rare manuscript; includes text of Prāmāṇyavāda and Tattvacintāmaṇyāloka.

17th century eight small treatises on Navya Nyāya philosophy.

Anayltical study of epistemology in Indian philosophy.

Interpretation of Hetvābhāsasāmānyanirukti of Gaṅgeśa, 13th cent., treatise on Nyaya philosophy; based on other classical commentaries.

Vedanta philosophical school and sects; critical study.

Basic work of the neo-Nyaya school in Hindu philosophy; portion dealing with validity of knowledge.

Basic work, with classical commentary, of the Nyaya school in Indic philosophy.

On various aspects of Hindu philosophy; papers presented in three seminars.

Classical commentary on Nyāyavārttikatātparyapariśuddhi of Udayanācārya, treatise on Nyaya philosophy; critical edition.

Introductory portion of Br̥hadaraṇyakopaniṣadbhāṣyavārttika, super commentary on Br̥hadaraṇyakopaniṣadbhāṣya of Śaṅkarācārya; with Bengali translation and commentary.

Bu makale, Ebu’l-Muʿîn en-Nesefî’nin peygamberliğin aklî olarak gerekçelendirilmesine yönelik ortaya koyduğu rasyonel argümanlarını ele almaktadır. Makale, tartışmaya en-Nesefî’nin peygamberlik kavramından ne anladığını ele alarak başlar ve onun tarafından kavramın lügavî, felsefî ve kelâmî anlamlarına dair sunulan görüşler tasnif edilir. Ardından, en-Nesefî’de nübüvvetin, aklî açıdan mümkün ve Allah’ın hikmeti açısından vâcib olmak üzere, iki farklı kategorik açıdan ele alınışı işlenir. En-Nesefî nübüvvetin hem aklen mümkün oluşuna hem de onun Allah’ın hikmeti gereği gerekli oluşuna dair birçok argüman sunar. İnsan aklının bilgiye ulaşma (...) kapasitesinin sınırlı oluşu, dini bilginin açık ve sarih bir şekilde ortaya konulmasının gerekliliği ve yine gelecek nesiller için bu bilginin korunmasına ve depolanmasına duyulan ihtiyaç peygamberlik müessesesinin makul, mümkün ve gerekli oluşuna dair çok değerli iç görüler sunar. En-Nesefî’ye göre “yıldızların ilmi veya bilgisi” ve tıp bilimine dair insanlığın sahip olduğu malumat, yine insanların yaşamlarını devam ettirebilmeleri için gerekli olan kimi sanat ve zanaatkarlığa dair önemli bilgilerin öğrenilip bu güne aktarılmış olması peygamberlik müessesesinin tarihte gerçekleşmiş bir vakıa olduğunu gösteren aklî çıkarımlardandır. Dahası en-Nesefî’ye göre insanlar arasındaki ilk dil de bir peygamber tarafından öğretilmiş ve diğer diller bu ilk dilden türemiştir. Makalenin ikinci kısmı, en-Nesefî’nin nübüvvet iddiasında bulunan birinin iddiasının geçerli olup olmadığına dair sunduğu kriterler ya da kıstaslar üzerine yoğunlaşır. En-Nesefî peygamberlik iddiasında bulunan birisinin iddiasını temellendirmesinin en etkili yolunu mucize olarak görür. Ardından mucizenin tanımına ve onun kelâmî ve felsefî gelenekler içerisinde nasıl anlaşıldığına dair bazı açıklamalar yapar ve mucizenin sıhhatine dair şartları tartışır. Örneğin mucizeler, becerilerini mükemmelleştirmek için yıllarını harcamış sihirbazlar tarafından gerçekleştirilen illüzyonlardan veya sihir numaralarından ayrılır. Bu kişiler, el çabukluğu kullanarak olağanüstü görünen numaralar sergileyebilirler çünkü onlar göz yanılması sayesinde izleyicileri aldatmaya yönelik zengin bir deneyim ve uzmanlığa sahiptirler. Bununla birlikte, daha yakından incelenip derinlemesine düşünüldüğünde, illüzyon numaralarının ardındaki nedenler keşfedildikçe, hilelerinin gizemi ve gücü yavaş yavaş azalır. Fakat, mucizeler araştırıldıkça ve üzerine düşünüldükçe giderek daha kesin ve güçlü hale gelirler. Sonuç olarak en-Nesefî’ye göre sadece entelektüel bir Tanrı anlayışı ya da inancı kişiyi din tarafından müjdelenen mutluluğa ulaştırmak için yeterli değildir. Kişinin dünya üzerindeki varlığını tatmin edici bir anlama (hikmet) bağlayabilmesinin, yine hem bu dünyaya hem de öbür dünyaya dair menfaatlerinin farkında olup onları elde etmeyi öğrenmesinin yegâne yolu peygamberlik müessesesidir. Özetle, bu makale, en-Nesefî’de nübüvvet kavramının kapsamlı bir analizini ortaya koyarak ve onun nübüvveti destekleyen rasyonel argümanlarını tartışarak, İslam düşüncesinde nübüvvet kavramının ve nübüvvete getirilen aklî savunuların daha derin bir şekilde anlaşılmasına katkıda bulunmayı ve yapılacak olan muhtemel modern aklî savunuların hangi hususlara odaklanması ya da mecralara yönelmesi gerektiğinin ipuçlarını ortaya koymayı hedeflemektedir. (shrink)

Every word of the Qur'an ensures the understanding of the divine will. The foundation signs in it were created for this purpose. Just like the punctuation marks that ensure the correct understanding of a Turkish sentence, the foundation marks in the Qur'an have assumed the same function. The signs of foundation, which give the opportunity to breathe by interrupting the recitation at the places where the mana is completed, and the signs of ibtida, which provides the recitation starting from the (...) appropriate place for the integrity of the meaning, have a significant importance in the authentic interpretation of the Qur'an. The scholar, who wrote very important works related to the field and brought an independent topic under the name of "Secâvend" to the science of recitation, undoubtedly Muhammad b. Tayfur es-Secavendi. According to him, it is considered obligatory to dwell on the foundation denoted by the remzi (م) in the mushafs. Because when vasl is performed in these places, the nature and meaning of the verse changes. Based on these reasons, a foundation is different from other types of foundations. In this study, the signs of the need for foundation were examined within the framework of the verse integrity, and it was analyzed why Secavendi considered it necessary to make a foundation, taking into account the possible meanings that may occur in the case of vasl. (shrink)

Medrese, müslüman tarihinin geleneksel eğitim kurumları olarak tarihe geçmiş, Hint alt kıtasındaki İngiliz öncesi dönemde de bu işlevini sürdürmüştür. Tarihsel olarak medreseler sadece din alanında değil, aynı zamanda diğer alanlarda da toplumun ihtiyaç duyduğu insan gücünü karşılamıştır. Ancak Medrese müfredatı da dahil mevcut pek çok kurumun boyun eğmesine ve baskısına yol açan Biritanya emperyalizminin gelişi ile, medresenin toplumda oynadığı rolde yavaş yavaş bir düşüş yaşanmıştır. Medresenin (hem kurum hem de mezunları tarafından) karşı karşıya kaldığı bu varoluşsal krizin, Pakistan'ın (...) kuruluşunda dini Ulema ve Müslüman kitlelerin desteği ile sona ermesi beklenirken, Pakistan'daki modern eğitim sisteminin uyarlanması sadece mevcut problemi artırmıştır. Bu araştırma, medrese mezunlarının devlet ve toplumun refahına katkısını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Sonuçlar, çok sayıda mezunun, Pakistan ve Dünya Bankası tarafından belirlenen asgari ücret ölçütlerinden bile daha az getirisi olan meslekleri yapmak zorunda kaldıklarını göstermektedir. Bu meslekler arasında şunlar bulunmaktadır: medrese öğretmenleri, imamlar, medreselerdeki memurlar, düşük dereceli gazetelerdeki yazarlar, küçük esnaf. (shrink)

Peygamber efendimizin vefatından sonra tarih seyri içerisinde İslami ilimler Müslümanların çabalarıyla yavaş yavaş oluşmuştur. Bu oluşum sürecinde hiç şüphesiz belirli sınıfların büyük etkisi olmuştur. İlmi sohbetlerin icra edildiği ve kitapların yazıldığı imla meclisleri, kitap kopya eden-çoğaltan ve temize çeken verraklar ve müstensihler sınıfı İslam medeniyetine büyük katkıları olan sınıflardır. Biz çalışmamızda bahsi geçen sınıflara dair temel ve özet bilgiler sunduk. Akabinde de verrakçılık ve verraklara dair yapılan çalışmaları, yazım araç ve gereçlerine dair yapılan çalışmaları, hat ve hattatlığa dair (...) çalışmaları, kitap ve tedvine dair çalışmaları künyeleri ile vererek bibliyografik bir çalışma oluşturduk. Gayemiz, henüz üzerinde çalışma yapılmamış bu konu hakkında ilgililere kaynak sunmaktır. (shrink)

Rönesans ve ardında Aydınlanma dönemiyle beraber gerçekleşen bilimsel ilerlemeler fazlaca dikkat çekmeyi başarmıştır. Bunun sonucunda modern bilim, bilginin en güvenilir kaynağı olarak kabul edilerek onun her meseleyi çözebileceği bir zemine oturtturulmuştur. Öyle ki bilim, Tanrı’nın var olup olmadığına dair de bilgi üretebileceği dillendirilmiştir. Bu aşamada ideolojik yaklaşımların ve din adına sergilenen bazı temelsiz akıl dışı argümanların katkısıyla da bilim artık kutsal bir müesseseye dönüştürülmüştür. Kutsala dönüştürülen bilim, bir diğer kutsal olan dinle artık ortak bir zeminde buluşamayacak hale dönüşmüş ve yanlış (...) bir dikotomiye alet edilmiştir. Dolayısıyla artık ilerleyen bilim, yavaş yavaş “Tanrı’yı yok etmeye” başlamıştır. Artık bu hale dönüşen bilim anlayışı ateistlerin de en büyük destek noktaları olmuştur. Kutsala dönüşen bu bilim anlayışı her ne kadar temelde Hıristiyanlık inancına karşıt olarak ortaya çıkmış olsa da yer yer tüm inançlara yansıtılmaya çalışılmıştır. Oysaki bilimden, “bilimin ilerlemesiyle Tanrı’nın yok olacağına” dair veri sunmasını beklemek aslında bilimin sınırlarından bihaber olmayı gerekli kılmaktadır. Bilimin ilerlemesiyle inancın yok olacağı söylemi, İslam dini açısından kabul edilebilir bir argüman olarak görülmemektedir. Çünkü İslam, aklı dinamik olarak tasvir etmekte ve tabiatı Tanrı’nın varlığının delili olarak sunmaktadır. Diğer taraftan bilimin ilerlemesiyle Tanrı’ya yer kalmayacağını iddia edenlerin unutmaması gereken önemli husus, dinin/imanın bir bilgi eksikliği olmadığı aksine bilginin insanı tasdiğe yönelttiği gerçeğidir. Ayrıca Müslümanların bilimde geri kalmalarının sebebini onların inançlarına bağlayanlar, bunu siyasi, sosyal ve ekonomik bazı sebeplerde araması gerekmektedir. (shrink)

1. Pratyakṣakhaṇḍam -- 2, pt. 1. Anumityādibādhāntam Anumānakhaṇḍam -- 2, pt. 2. Iśvarānumānaparam Anumānakhaṇḍam -- 3. Upamānakhaṇḍam -- 4, pt. 1. Śabdāpramāṇyavādādi ucchanna-pracchannavādāntaṃ Śabdakhaṇḍam -- 4, pt. 2. Vidhivādādipramāṇacatuṣṭayaprāmāṇyavādāṇtaṃ Śabdakhaṇḍam.